Historia zespołu sięga 1983 roku, kiedy to trzech pierwszoklasistów Technikum Budowy Dróg i Mostów Kołowych w Warszawie: Piotr Zajdel, Andrzej Waszkiewicz oraz Miłosz Dzienisiewicz postanowiło założyć zespół rockowy. Pierwsze autorskie kompozycje tria ADVOCAT DIABŁA odbywały się w domach muzyków. Kłopoty lokalowe oraz szkolne zmusiły ich jednak do zawieszenia działalności zespołu. Okazało się jednak, że nie na długo, już we wrześniu 1984 roku grupa reaktywuje się w nowym składzie, ale pod nową nazwą: DEJA VUE. Do Piotra Zajdla i Andrzeja Waszkiewicza dołączył gitarzysta Andrzej Kowalski. Po wielu poszukiwaniach grupie udało się znaleźć wreszcie stałe miejsce na próby w Młodzieżowym Domu Kultury na ul. Puławskiej w Warszawie. Jak to często bywa, pojawiły się poważne problemy z bębniarzem. Po przesłuchaniu ponad piętnastu chętnych, nowym nabytkiem został Andrzej Moneta. W tym składzie g ... rupa zagrała swój pierwszy koncert oraz uczestniczyła we wszystkich możliwych festiwalach i konkursach muzycznych w Warszawie i okolicach. Nagłe odejście Andrzeja Monety w wakacje 1985 roku doprowadziło do rozwiązania zespołu i zbudowania na jego podwalinach grupy COLD WAR.
Na marginesie trzeba dodać, że głównym stymulatorem działalności muzycznej Piotra Zajdla w tym okresie był wyjazd do Jarocina w 1984 roku, jak również udany udział w tej (oraz rok później) imprezie jego kolegów z grupy IDEE FIXE. Jest to o tyle ważne, że w przyszłości niektórzy muzycy IDEE FIXE: Paweł Pękalski – gitara, śpiew, Grzegorz Marczak – gitara, śpiew, Witek Kwiatkowski, a w późniejszych latach: Maciej Skórzewski i Grzegorz Mirunkiewicz, były bębniarz ROXA – przewijali się przez różne składy COLD WAR.
COLD WAR w nowym składzie i z nowymi pomysłami wystartował w listopadzie 1985 roku. Do Piotra Zajdla i Andrzeja Waszkiewicza dołączyli: perkusista punkowej formacji AGRESOR Maciej Skórzewski oraz wokalista Tomasz Malinowski. Po kilku udanych próbach, w kwietniu 1986 roku grupie udało się zarejestrować trzy kawałki w warszawskim studiu AKADEMIK w Warszawie na ul. Akademickiej 5.
Utwory: „Krzyczałem w Nocy”, „Wróg Publiczny nr 1” oraz „Wojownik” pomimo nie najlepszej realizacji doczekały się premiery w Programie III Polskiego Radia w audycji „Rock po polsku”, prowadzonej, co tydzień przez animatora rodzimego rocka Piotra Nagłowskiego. Posypały się także pierwsze poważne propozycje koncertowe.
Ciśnienia nie wytrzymali jednak Andrzej Waszkiewicz oraz Tomek Malinowski, którzy przed jednym z ważniejszych koncertów opuścili grupę. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło. Do MOK w Kobyłce, w którym COLD WAR próbował i w którym koncert ten miał się odbyć przyszedł grający na basie wówczas w różnych, podwarszawskich zespołach Artur Kopcza.
Po wielu wspólnie, zakrapianych lokalnym piwem Nadburzańskie wieczorach, Artur stał się nie tylko stałym członkiem zespołu, jak również współautorem nowych kompozycji COLD WAR. W tym samym rocku zespół po raz pierwszy uczestniczył w eliminacjach festiwalu jarocińskiego. Trio udało się poszerzyć o śpiewającego w bytomskiej formacji – ZOILUS Grzegorza Jurkowskiego. COLD WAR udanie przeszedł przez sito jarocińskiego jury i po drugiej turze przesłuchań zakwalifikował się do koncertu na Małej Scenie. Niestety i tym razem nie obyło się bez napięć pomiędzy muzykami. W konsekwencji z bębnienia w zespole zrezygnował Maciek Skórzewski. Za garami zastąpił go perkusista grupy „1984” – Janusz Gajewski, jednak muzycy postanowili wycofać się z występu w Jarocinie.
1987 rok nie należał do udanych dla COLD WAR. Przez długi okres muzycy intensywnie poszukiwali nowej sali do prób. Nowy lokal, dzięki zabiegom przyjaciela zespołu: Rafała Pyznara udostępniła wołomińska Stolarka. W popularnie nazywanym Tartaku zespół szlifował nowy repertuar, zwracając tym samym dużą uwagę na brzmienie. Po raz pierwszy w zespole pojawiła się śpiewająca dziewczyna – Anna Gołaszewska i drugi gitarzysta. Został nim – Michał Wójcik, a za bębnami usiadł, grający w pierwszym składzie Idee Fixe – Witek Kwiatkowski. Ten ostatni nie zagrzał jednak długo miejsca i znowu nad COLD WAR zawisły czarne chmury.
Po krótkiej przerwie do zespołu udało się pozyskać na zastępstwo perkusistę warszawskiej grupy MIRAGE – Pawła Kowalskiego (nie mylić z Andrzejem Kowalskim). Zaowocowało to nie tylko nowymi pomysłami muzycznymi, ale przede wszystkim zmianą siedziby. COLD WAR na kilka lat przeprowadził się do stołecznego klubu FORT. Po kilku próbach grupa zagrała na prestiżowym festiwalu w toruńskim klubie Od Nowa. Grała też coraz więcej koncertów klubowych. O zespole zaczęło robić się znowu głośniej. Dzięki temu kierownikowi klubu udało się przekonać prezesa Wojskowej Spółdzielni Mieszkaniowej, (do której należał Fort) do zainwestowania w profesjonalne nagrania COLD WAR.
W poszerzonym o Pawła Pękalskiego (byłego wokalistę i gitarzystę IDEE FIXE) składzie grupa wyjechała do Chorzowa, gdzie w jednym z nowo powstałych studiów nagraniowych zarejestrowała trzy piosenki: „Zamiast Kwiatów”, „O zmierzchu” i „Teatr”. Dzięki znajomym z klubu FORT możliwe było również nagranie do tych piosenek teledysków oraz koncertu. Rejestracja miała miejsce w Miejskim Ośrodku Kultury w Kobyłce w 1988 roku. Zespół miał, więc już na koncie nie tylko profesjonalne nagrania studyjne, ale także koncert na wideo, co w tamtych czasach nie było sprawa zbyt łatwą. Jedną z zarejestrowanych podczas koncertu piosenek pt. „Kaman” można było obejrzeć i usłyszeć w TVP, w popularnym programie „Non Stop Kolor” – Wojciecha Manna i Jana Chojnackiego.
WOŁOMIN OK
W tym samym czasie w prasie muzycznej pojawiło się kilka materiałów poświęconych grupie. Zespół był na fali, grał dużo koncertów, co zaowocowało zwróceniem na siebie uwagi Jana Cieślaka, który został managerem COLD WAR. Dosyć szybko Cieślakowi udało się załatwić sesję nagraniową w powstającym właśnie studiu, byłego lidera grupy EXODUS – Andrzeja Puczyńskiego oraz zainteresować TONPRESS wydaniem pierwszego singla.
Tuż przed nagraniami, na zespół jak grom z jasnego nieba spada wiadomość o odejściu jednego z filarów nowego składu COLD WAR Artura Kopczy. Karuzeli nie da się jednak zatrzymać. Grupa wchodzi do studia Izabelin w składzie: Piotr Zajdel – gitara, śpiew; Paweł Pękalski – gitara, śpiew, Paweł Kowalski – perkusja oraz Robert Szambelan (znany muzyk warszawskiej sceny, m.in. Oddział Zamknięty, Roxa, Staff) – programowanie komputera. Dzięki pośrednictwu Witka Badeńskiego z Tubylców Betonu i DaDa do zespołu udaję się skoptować jego kumpla basistę. W tym składzie grupa nagrywa dwie piosenki: „Zamiast Kwiatów” i „Nim Przyjdzie Wiara”. Niestety, traf chce, że TONPRESS zaprzestaje wydawania małych płyt winylowych i singiel się nie ukazuje. Wywiązuje się jednak z kontraktu, w 1990 roku na rynku ukazuje się duża płyta zatytułowana: „Cisza jest… nic się nie dzieje” – album kompilacyjny różnych wykonawców z nagraniami wchodzących na rynek zespołów, m.in.: ZIYO, AURORA, ZOILUS, KOSMETYKI MRS PINKI. Wśród nich jest także piosenka COLD WAR: „Zamiast Kwiatów”. Zespół otrzymuje także propozycję udziału w telewizyjnym „Non Stop Kolor” oraz kilka interesujących propozycji koncertowych. W tym czasie do zespołu wraca Artur Kopcza.
Maszyna kręci się, więc dalej. COLD WAR ponownie wchodzi do studia Izabelin, gdzie pod okiem i uchem Andrzeja Puczyńskiego nagrywa swój pierwszy album. W przerwach pomiędzy nagraniami grupa występuje na wielu festiwalach muzycznych, m.in. Poza Kontrolą, Róbreggae, Zadyma i Festiwalu Rockowym w Jarocinie. Piosenki zarejestrowane w studiu Puczyńskiego często grane są w tym czasie w radio. Grupa ponownie występuje także w TVP w programach: „Non Stop Kolor”, „Luz” i „Flesz” oraz pojawia się na okładkach kilkunastu pism. Owocuje to zaproszeniem do udziału w koncercie najlepszych, młodych gwiazd 1990 roku na festiwalu w Jarocinie. Zmuszony jednak wyjazdem Pawła Pękalskiego i Ani Gołaszewskiej za granicę COLD WAR ponownie korzysta z usług Grzegorza Jurkowskiego. Poszerza również skład o drugiego perkusistę – Darka Święchowskiego i gitarzystę Rafała Rogulskiego (obaj Żoletka dla Edka).
Jak się okazuje koncert COLD WAR w Jarocinie’90 jest ostatnim wspólnym występem, działalność zespołu zostaje zawieszona. Powodem tej samobójczej decyzji są sprawy osobiste muzyków. Wielu z nich postanawia wyjechać za granicę, inni zakładają rodziny, inni szukają innego zajęcia. Dopiero po trzech latach przerwy Piotr Zajdel i Artur Kopcza postanawiają wznowić działalność pod starym szyldem. Wspólnie z Pawłem Pękalskim, nowym nabytkiem – gitarzystą Markiem Czelejewskim i perkusistą Zbyszkiem Niewiadomskim wchodzą do warszawskiego studia CCS i nagrywają trzy, premierowe piosenki: „Elektryczne Krzesła Miłości”, „Puszysty Chmurofal” i „Kolędkę”. Mimo, że „Puszysty Chmurofal” staje się przebojem wielu stacji radiowych zespołowi nie udaje się zaistnieć na rynku. Nowe realia zmuszają muzyków do poszukiwań sponsorów. Z drugiej też strony nie wszystkim z nich wznowienie działalności koncertowej i nagraniowej jest na rękę. Nie zrażeni takim obrotem sprawy Piotr Zajdel i Artur Kopcza w domowym zaciszu pracują nad nowym materiałem. Okazuje się jednak, że brak zrozumienia i bezsensowny konflikt pomiędzy nimi doprowadza do definitywnego rozstania.
COLD WAR jednak nie zaprzestaje działalności. Tym bardziej, że pojawia się szansa nagrania kolejnej płyty. Wraz z zaproszonymi do studia Winicjusza Chrósta kolegami – (Grzegorz Jurkowski – śpiew, Marek Czelejewski – gitara, Wojciech Bruślik – fender bass, Marek Surzyn – perkusja oraz: Jerzy Durał — śpiew, chórki, Dariusz Kozakiewicz, Michał Wójcik, Romuald Kunikowski – instrumenty klawiszowe i Orkiestra Miejska w Wołominie pod dyrekcją Łukasza Wojakowskiego) – COLD WAR rejestruje 11 premierowych, rockowych utworów autorstwa Piotra Zajdla. Płyta „Boogie Boogie” ukazuje się rynku w 1997 roku nakładem nowo powstałej firmy fonograficznej ZAY RECORDS. Jej zajawką jest wydany rok wcześniej CD pt. „Reedycje” z nagranymi wcześniej kawałkami zespołu. Dobre recenzje prasowe płyt i zainteresowanie fanów skutkują kontraktem płytowym z firmą Selles Records.
Na początku 1999 roku: Piotr Zajdel, gitary, śpiew; Marek Surzyn – perkusja, Bogdan Kisiel – bass i programowanie komputera oraz Grzegorz Jurkowski – śpiew; nagrywają w jednym z katowickich studiów premierowy materiał w konwencji techno. Zespół traktuje go jednak jako pewnego rodzaju eksperyment. Już w połowie 1999 roku Selles wypuszcza na rynek płytę COLD WAR pt. „Dramentbeis 1999”. Okazuje się, że eksperyment się udał, piosenki z tej płyty często goszczą na antenie radiowej. Jedna z nich Jedynka i trzy dziewiątki za sprawą Marka Niedźwieckiego staje się powerplayem w III PR oraz trafia na listę Trójki. Mimo zapewnień wydawcy płycie brakuje szerszej promocji, chociaż z drugiej strony jest najlepiej sprzedającą się w historii grupy.
W 2000 roku COLD WAR powraca w starym składzie. Piotr Zajdel, Artur Kopcza oraz Paweł Pękalski pracują wspólnie nad nowymi piosenkami, których efektem jest kontrakt z firmą MTJ i płyta pt. „Autobana”. Po raz kolejny grupę wspiera, legenda rocka – Marek Surzyn, nagrywając kapitalne ślady swoich bębnów. Piosenki zostały nagrane w nowym studiu nagraniowym w Wołominie, którego właścicielem jest Krzysztof Maszota….
Drogi Czytelniku, myślę, że opowieść ta, nie zanudziła Cię na śmierć. Jeżeli dobrnąłeś do tego miejsca, znasz plotki lub inne ciekawe fakty związane z działalnością COLD WAR, masz zdjęcia, teledyski lub nagrania to daj znać i napisz do nas: coldwar@poczta.onet.pl